Interview - Een dag uit het leven van een publieksbegeleider

Even voorstellen …

Eerst even kort voorstellen, wie ben je en hoe ben je bij het muZIEum terecht gekomen?
Dave: "Mijn naam is Dave en 2,5 jaar geleden besloot ik op aanraden van een vriendin het muZIEum te benaderen voor mijn stage. Ik was direct zo enthousiast, dat ik na mijn stage besloot te blijven. Inmiddels is het uitgegroeid tot een hobby en een fijne vrijetijdsbesteding.

Margit draait al wat meer jaren mee, Margit: “Om precies te zijn werk ik sinds 2012 bij het muZIEum als vrijwilliger. Voorheen was het muZIEum gevestigd in de Stadsschouwburg van Nijmegen, waar ik als gastvrouw werkte. Met de komst van het muZIEum in de schouwburg, werd een oproep gedaan om als vrijwilliger bij het muZIEum aan de slag te gaan. Daar heb ik met interesse op gereageerd. En zo geschiede.

Een dag uit het leven van een publieksbegeleider

Wat doen jullie precies bij het muZIEum?
Margit: Als publieksbegeleider verwelkom je de bezoekers, help je ze bij de activiteiten op het doe-plein en bereid je ze goed voor op de beleving. Tijdens Expeditie ribbelroute zorgen we ook voor de veiligheid gedurende de beleving, we zijn dan eigenlijk een extra paar ogen voor de slechtziende gids.”

Dave: “En we zorgen voor een goede voorbereiding voorafgaand aan de rondleiding, zo dragen de gids en de publieksbegeleider een rugzak met de virtualrealitybrillen, regenponcho’s en nog veel meer.”

Dave: “Door de coronamaatregelen heeft Expeditie ribbelroute een iets andere vorm gekregen, wat voordelig uitpakt! Bezoekers lopen nu het eerste stuk ziend in plaats van met de virtualrealitybril op, waardoor wij als publieksbegeleiders meer interactie met de bezoekers hebben. Onderweg geven we uitleg over de geleidelijnen, de verschillende oogaandoeningen, obstakels die overal oppoppen en het gebruik van de taststok.”

Wat maakt je functie nu zo leuk?
Dave: "Er werken bij het muZIEum bijna veertig blinde en slechtziende gidsen. Hierdoor loop je regelmatig met een andere gids en natuurlijk loop je iedere keer met een andere groep bezoekers. Dit zorgt voor veel variatie, wat het erg gezellig en leuk maakt.”

Margit: "Daarentegen is het wel zo, dat wanneer je vaker met dezelfde gids loopt, je steeds beter op elkaar inspeelt. Maar ik ben het zeker eens met Dave, de variatie in groepen is wat het ontzettend leuk maakt. Soms stellen bezoekers uit zichzelf al vragen, soms weten ze nog helemaal niks over blind en slechtziendheid. We ontvangen bezoekers uit de buurt of van heinde en verre. Dit maakt dus geen enkele rondleiding hetzelfde, ondanks dat je steeds dezelfde route aflegt.”

Dave: “Het verhaal van de gids staat tijdens de beleving centraal. Bezoekers zijn vaak nieuwsgierig naar de oogaandoening van de gids, maar willen daarnaast ook weten hoe ik bij het muZIEum terecht ben gekomen en wat het werk voor mij betekent. Daar vertel ik dan maar wat graag over, want ik vind de boodschap van de gids en het muZIEum erg belangrijk. Tijdens een beleving is het dus altijd gezellig druk: je bewaakt de tijd, beantwoordt vragen, begeleidt bezoekers en zorgt voor voldoende uitleg over de oogaandoeningen.

Wat vinden jullie belangrijk in je rol als publieksbegeleider?
Dave: "Natuurlijk staat het ervaren van de oogaandoeningen en het verhaal van de gids centraal, dit neemt niet weg dat de publieksbegeleider een belangrijke rol heeft."

Dave en Margit: “We vinden het belangrijk dat bezoekers alle informatie krijgen waarvoor ze komen. Dit betekent dat we ons gastvrij en informatief opstellen. Af en toe frissen we onze kennis op, zodat we voldoende aan de bezoekers kunnen vertellen over blind- en slechtziendheid.”

Boem pats… Daar lagen we

Welke beleving vergeet je nooit meer?
Margit: “We waren de beleving net gestart en één van de bezoekers gaf aan dat hij het wel érg spannend vond. Hij was echter 2.00 meter lang, terwijl ik zelf maar 1.60 meter ben. Ik bood aan naast hem te lopen en waar nodig hem vast te houden, dus zo gezegd, zo gedaan. Hij vond het alleen zo spannend dat hij zich verstapte en struikelde. Gelukkig hebben we ons beiden niet bezeerd.”

Het mooiste wat Dave heeft meegemaakt is: "Ooit had ik een meisje in mijn groep dat zelf slechtziend is. Ze was samen met haar vader, want hij wilde zelf heel graag ervaren wat zijn dochter nu eigenlijk ziet. Het was erg bijzonder om dit van zo dichtbij mee te maken."

Ik voel mij een echte ambassadeur

Dave en Margit: "Werken bij het muZIEum betekent voor ons iets bijdragen aan de maatschappij en iets betekenen voor een ander.”

Margit: "Bezoekers ervaren de rondleiding vaak als indrukwekkend, terwijl de beleving juist laat zien dat blinden en slechtzienden nog vol in het leven staan en absoluut niet zielig zijn. Ik vind het mooi om die boodschap te verspreiden. Daarbij biedt het muZIEum mogelijkheden om te groeien in een rol die bij je past. Zo heb ik samen met een aantal andere collega’s Expeditie ribbelroute opgezet.”

Margit: “Wat mij vooral opvalt is dat steeds meer mensen het muZIEum kennen en dat is erg leuk om te zien. Dit maakt je enorm blij als ambassadeur en maakt het nog leuker om hier te werken."

Dave: “Voor jongeren is het een hele mooie toevoeging aan je CV. Waar jij nu iets betekent voor iemand, betekent het ook zeker iets voor jezelf. Ik voel mij dan ook een echte ambassadeur. Overal waar ik kom probeer ik mensen te enthousiasmeren om een beleving te reserveren of om vrijwilliger te worden.”

ZIE jij ons wel zitten?

Word net als Dave en Margit publieksbegeleider! Wij zijn altijd op zoek naar enthousiastelingen die ons verhaal met passie willen delen bij (toekomstige) bezoekers. Dus ZIE jij ons wel zitten? Lees hier meer over de functiemogelijkheden.