Blog - Een zoon op vier pootjes met een wiebelstaart (John)

Liefde op het eerste gezicht

Hasko is niet John’s eerste hond. Hiervoor had hij al een andere hond van het KNGF, maar de eerste ontmoeting met Hasko vergeet John nooit meer: “Ik ben naar Amstelveen afgereisd, waar KNGF gevestigd zit. Hasko kwam binnen met de instructrice, ging voor me zitten en legde zijn voorpoten op mijn benen. Hij keek me aan van: ‘Wie ben jij? Met jou durf ik het wel aan!’ Nou, dan ben je meteen verkocht.”

Na de eerste ontmoeting wordt er op het terrein van KNGF flink geoefend. John merkt meteen aan Hasko dat hij geen oren en ogen meer heeft voor de instructrice. Hij geleidde hem zonder enige moeite langs obstakels. “Op het moment dat Hasko weer de bus in moest om mee te gaan met de instructrice, stond hij achterstevoren. Hij wilde niet meer met haar mee.” Dat was het moment waarop John besefte dat er echt een klik is en dit zijn volgende hond wordt.

Mijn zoon op vier pootjes

Omdat Hasko John’s tweede hond is, duurde de training korter dan met de eerste hond. De training vond thuis plaatst en dat is goed bevallen: “Hasko werd onderdeel van ons gezin, wij hebben geen kinderen, maar ik zie Hasko echt als mijn zoon op vier pootjes met een wiebelende staart. De training zijn altijd erg intensief, zowel voor mijn vrouw als voor mij. Mijn vrouw heeft met een aantal trainingsonderdelen meegekeken, waar zij nuttige dingen uit heeft gehaald. Een voorbeeld hiervan is dat ze heeft geleerd, waar zij het beste kan lopen als wij samen de straat op gaan.”

Niet alleen John en zijn vrouw voelde zich op hun gemak, ook Hasko voelde zich direct thuis in het gezin. Natuurlijk moest hij in het begin wel wennen aan het ritme van iedereen: “Ik geef hem op andere tijdstippen eten en ook het uitlaten gebeurt op andere tijden dan in de kennel. Hij heeft zich echt moeten aanpassen aan mijn routine: wat ik doe, doet hij ook.”

Hasko is een enorme knuffelbeer, ’s avonds eist hij zijn tijd op om te spelen en te knuffelen, en komt hij tussen John en zijn vrouw zitten, zodat ze hem beiden kunnen kroelen. Als Hasko niet zijn tuig om heeft, is het een echte hond. Hij speelt graag, knuffelt nog liever, en is enorm sociaal.

“Wanneer we visite over de vloer hebben, vindt Hasko mij niet meer interessant. Hasko heeft dan alleen nog maar aandacht voor het bezoek. Soms gaat Hasko wel eens uit logeren, zodra hij mij dan weer ziet, stuift hij alles en iedereen voorbij om mij innig te begroeten. Ik zie Hasko niet als hulpmiddel, maar hij is echt mijn maatje. Mijn oren en ogen op straat en geeft mij de vrijheid om te doen en te laten wat ik wil.”

Tijd om met pensioen te gaan

Hasko is bijna zeven jaar bij John, tijd om met pensioen te gaan: “Ik sta al een tijdje op de wachtlijst voor een nieuwe hond. Naarmate de hond ouder wordt, merk je dat hij minder energie heeft om te werken. Halverwege 2020 merkte ik dat Hasko zijn werk niet meer uitvoerde zoals voor mij prettig is en nam contact op het KNGF.”

“De instructrice die Hasko en mij vanaf het begin heeft begeleid, kwam langs en constateerde al snel dat Hasko iets aan zijn ogen heeft. Dat vond ik moeilijk, want dit is dan zo’n moment waarop je je beseft dat Hasko een hulpmiddel is en geen maatje.”

Nu staat John weer op de wachtlijst voor een nieuwe hond, dit kan 2 tot 12 maanden duren. “Ik vermoed dat het afscheid van Hasko mij zwaarder valt dan bij mijn vorige hond. Hasko is een echte knuffelhond, de vorige was iets meer op zichzelf. Voor de volgende hond heb ik weinig wensen. Hoe meer eisen ik heb, hoe moeilijker het matchen is. Ergens vind ik het ook wel weer leuk, een nieuwe hond en de nieuwe avonturen die we tegemoet gaan.

John is gids bij het muZIEum en is slechtziend.

Meer weten over geleidehonden?

Wil je meer weten over het hebben van een geleidehond? Boek een beleving en ontdek.

Reserveer online en profiteer van een voordeliger tarief.

Liever telefonisch of per mail reserveren? Dat kan: bel naar 024 - 200 10 50 of mail naar reserveringen@muzieum.nl.