Blog - Een vriendschap zoals geen ander (Lotte
Liefde kan over van alles gaan: een relatie met een partner, daten, liefde voor een bepaalde hobby, of voor je familie. Een vriendschap wordt hierin vaak gezien als vanzelfsprekend, maar niets in de minder waar. De liefde en waardering van een vriend is onmisbaar.
Zeker als je elkaar al jaren kent en veel samen hebt meegemaakt: van een studiereis tot relaxte avondjes op de bank en van etentjes tot een echte ervaringsdag bij Visio het Loo Erf. Lotte en haar goede vriendin Esther vertellen over hun vriendschap en eventuele uitdagingen die deze met zich meebrengt.
Het muZIEum heeft Lotte en Esther een aantal vragen gesteld over de betekenis van hun vriendschap. Wat zijn de mooiste momenten samen en hoe is het voor Esther dat haar vriendin Lotte slechtziend is? En andersom natuurlijk, hoe is het voor Lotte om bevriend te zijn met veelal ziende vrienden?
Een vriendschap zoals alle andere
Lotte en Esther leren elkaar kennen via een gemeenschappelijke vriendin tijdens hun studententijd, nu zo’n 7 jaar geleden. De klik was er meteen: er werd heel wat afgelachen, ondernomen en de gemaakte studiereizen zijn onvergetelijk. Het enige verschil? Lotte is slechtziend en Esther niet.
Esther: “Mijn vriendschap met Lotte is eigenlijk zoals met al mijn andere vrienden, alleen vraagt ze soms om hulp. In het donker heeft ze bijvoorbeeld een arm nodig, of vraagt ze of we stoeprandjes kunnen aangeven. Ik zie dit zeker niet als ‘last’, het is toch heel normaal dat je iemand helpt, vanzelfsprekend zelfs.”
Lotte: “Ik voel me soms bezwaard om weer om hulp te moeten vragen, maar eigenlijk wordt het overschaduwd door alle andere leuke dingen. Tijdens het lopen aan de arm kletsen en lachen we. Ik kan soms niet de praktische steun geven waarvan ik vind dat deze bij een vriendschap hoort. Gelukkig weet Esther dat ik er altijd voor haar ben en ze me altijd kan bellen.”
Bijzonder, indrukwekkend en een vleugje emotie
Tijdens Lottes revalidatie bij Visio het Loo Erf mocht zij vrienden en familie uitnodigen om te laten zien wat ze daar allemaal doet. Daarbij heeft iedereen ervaren hoe het is om Lottes zicht te hebben.
Ze nodigde Esther uit, samen met een andere vriendin. Op deze dag volgden zij Lottes dagelijkse ritme: praktijklessen, lunchen en een diepgaand gesprek. Esther: “Ik vind dit het meest bijzondere wat we samen meegemaakt hebben. Ik weet nog dat ik een simpele computeropdracht moest doen met Lottes bril op. Dat kostte mij heel veel moeite. Je weet niet wat iemand echt ziet tot je het zelf ervaart, dus dat was wel even een realisatiemoment.”
Lotte bekeek dit van een afstand en het was net alsof er een spiegel werd voorgehouden: “Ik zag Esther met mijn bril op en toen begon ik me wel af te vragen hoe ik het ‘visuele’ leven al die jaren volgehouden heb. Deze dag heeft absoluut een extra opening aan onze vriendschap gegeven. Allebei hebben we nieuwe inzichten gekregen over het leven met een visuele beperking.”
Ontzettend waardevol
Doordat Lotte en Esther elkaar al zolang kennen en veel hebben meegemaakt, kennen ze elkaar erg goed. Vriendschap verandert echter wel door de jaren heen, maar dat maakt de kwaliteit ervan juist extra sterk.
Lotte: “In onze studententijd was het makkelijk om iets af te spreken, maar dat verandert naarmate je ouder wordt en groeit. Ik weet wel dat als ik Esther een lange tijd niet heb gezien, dat we morgen gewoon weer verder kunnen gaan waar we gebleven waren. Het voelt altijd meteen weer als vanouds.”
De coronacrisis helpt hier ook niet bij, zegt Esther: “Nu bellen we af en toe en whatsappen we tussendoor, waardoor we toch in contact blijven. De basis van de vriendschap is goed, en dat is eigenlijk het belangrijkste.”
Beiden omschrijven hun vriendschap als ontzettend waardevol en koesteren de herinneringen die ze samen hebben en vooral die ze nog gaan maken. De uitnodiging van het muZIEum om openlijk te praten over hun vriendschap, pakte erg mooi uit.
Lotte: “Het voelt net alsof ik een vriendenboek voor volwassenen aan het invullen ben, maar ik vind het bijzonder om dit een keer te doen.”
Esther stemt in: “Onze vriendschap is zo vanzelfsprekend, je staat er eigenlijk nooit zo bewust bij stil. Zo leer je weer te waarderen wat je hebt en wat er is in een vriendschap.”
Lotte is slechtziend en werkt bij het muZIEum